Podczas uprawiania sportów najczęściej dochodzi do kontuzji w obrębie stawu skokowego. Staw ze względu na budowę jest stawem zawiasowym, zbudowanym z jednej strony przez kość skokową oraz dystalne końce kości strzałkowej i piszczelowej. Całość otoczona jest torebką stawową, a ustabilizowane przez system więzadeł stawowych oraz więzozrost piszczelowo-strzałkowy.
Kontuzje stawu skokowego – niewidoczne na zdjęciach RTG
Głównym problemem przy kontuzji stawu skokowego jest zaliczane do uszkodzeń niemych (nie widać go na zdjęciu RTG) skręcenie stawu skokowego. Przeważnie uszkodzenie dotyczy więzadeł odpowiedzialnych za stabilizację stawu ( najczęściej uszkodzeniu ulegają więzadła strzałkowo-skokowe i strzałkowo-piętowe), torebki, a niekiedy więzozrostu piszczelowo strzałkowego.
Urazy te należą do grupy urazów lekkich, czyli są to niewielkiego stopnia naderwania lub też naciągnięcie więzadeł. Terapia polega na leczeniu zachowawczym tj. odciążeniu uszkodzonego stawu, zimnych okładach mających zniwelować obrzęk i zapowiedz powikłaniom, NIGDY UNIERUCHOMIENIEM
SKUTECZNA terapia METODĄ FDM, poprawa po każdej terapii.
Rehabilitacja proprioreceptywna przy uszkodzeniach stawu skokowego
Istotną role w powrocie do sprawności po kontuzji stawu skokowego odgrywa rehabilitacja, głownie proprioreceptywna. Dzięki niej możliwy jest powrót odpowiedniego odbioru bodźców i dalszego ich przekazywania co ma ogromne znaczenie w zapewnieniu stabilności stawu.
Przy urazach skrętnych stawu skokowego przeprowadza się w pierwszych godzinach po kontuzji badania mające na celu sprawdzenie rozległości urazu, np. istotne są tu badania mogące określić stabilność stawu. Przeprowadza się też badanie RTG i niekiedy badania USG.
Zwłókniały krwiak wewnątrzstawowy
W chwili gdy pacjent przed długi czas po urazie skarży się na ból można podejrzewać wystąpienie zwłókniałego krwiaka wewnątrzstawowego, niezregenerowane uszkodzenie więzadeł strzałkowych, które w badaniu nie wykazuje objawów niestabilności w obrębie stawu. Można podejrzewać, że w wyniku uszkodzenia więzadeł strzałkowych doszło do niestabilności stawu skokowego, złamany jest szczyt kostki przyśrodkowej, doszło do złamania chrzestno – kostnego, bądź występuje konflikt w obrębie tkanek miękkich.
Autorzy artykułu:
