✕
🕓Artykuł przeczytasz w 14 min 43 sek
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, dlaczego boli miednica? Czy spotkaliście się z sytuacją, kiedy pacjent stwierdził, że ma zrotowaną miednicę i prosi o jej nastawienie? Często słyszymy takie historie w naszych gabinetach. Zanim jednak przejdziemy do wniosków, warto przyjrzeć się, czy zrotowana miednica to rzeczywiście medyczna diagnoza i czy może mieć wpływ na nasze zdrowie.
Wg fizjoterapeutów z naszego studia Fizjo4life mówienie o “zrotowanej miednicy” często prowadzi do niepotrzebnej paniki. Pacjenci, którzy usłyszeli ten termin od poprzednich terapeutów, często nie do końca rozumieją, co to oznacza i jakie mogą być długoterminowe skutki.
Zaznaczyć trzeba, że “zrotowana” miednica sama w sobie nie boli. To jest normalne, że mamy w ciele różne asymetrie. Wynikają one często z jakiś nawykowych pozycji, z pracy jaką wykonujemy czy ze sportu, jaki uprawiamy.
Niesymetryczność naszych ciał jest naturalna. Różnice między lewą a prawą stroną miednicy są częścią naszej biologii i nie powinny być postrzegane jako problem.
Specjaliści ze studia Fizjo4life podkreślają, że nie należy demonizować pewnych asymetrii, dopóki nie towarzyszy im ból. Sama rotacja miednicy nie zapowiada też tego, że te dolegliwości się pojawią.
Choć zrotowana miednica może być przyczyną niepokoju dla niektórych pacjentów, w rzeczywistości rzadko ma ona duże znaczenie dla terapii. Faktycznie, inne czynniki, takie jak przodopochylenie lub tyłopochylenie miednicy, mogą okazać się ważniejsze podczas procesu leczenia.
Problem nie tkwi tak naprawdę w rotacji miednicy, w przodo- czy tyłopochyleniu. Raczej nie jest to coś, co będzie wymagało natychmiastowej naprawy, jeśli nie łączy się z bólem. Miednica jest konstruktem, który ciężko znacząco ruszyć, czy to ćwiczeniami, czy, oddechem i terapią manualną, zwłaszcza jak jest już w pełni uformowana.
Próby przywracania na siłę “książkowej” postawy miednicy mogą często powodować więcej szkód niż pożytku. Wiele z tych asymetrii to adaptacje naszych ciał do wykonywanych czynności, a jeżeli nie prowadzą one do dolegliwości bólowych, nie ma powodu do niepokoju. Dlatego jeśli nie pojawiają się i nie utrzymują dolegliwości bólowe, to raczej nie ma powodów do zmartwień.
Pomimo tego, ważne jest, aby pacjenci nie czuli się ignorowani. Wielu pacjentów może być zaniepokojonych swoją diagnozą i szukać pomocy, dlatego też ważne jest, aby dać im narzędzia do radzenia sobie z ewentualnym bólem, który może wynikać z innych przyczyn.
Niezależnie od tego, czy ból miednicy wynika z jej zrotowania, czy z innych czynników, najważniejsze jest, aby pacjenci otrzymali właściwe narzędzia do radzenia sobie z tym bólem. Wiedza na temat prawidłowej postawy ciała, zdrowego stylu życia i umiejętność radzenia sobie z bólem są kluczem do utrzymania zdrowej miednicy.
Zrozumienie, że asymetria jest naturalną częścią ludzkiego ciała, może również pomóc pacjentom lepiej zrozumieć swoje ciała i nie panikować, gdy zauważą drobne różnice. Ostatecznie, jak podkreślają specjaliści, najważniejsze jest skupienie się na dolegliwościach bólowych, a nie na samym zrotowaniu miednicy.
Podczas ciąży wiele przemian zachodzi w ciele kobiety, aby dostosować się do rosnącego dziecka. Jednym z często wspomnianych objawów ciąży jest ból miednicy. W dalszej części tego artykułu przekonasz się, czy ból miednicy w ciąży jest rzeczywistością, z którą musimy się pogodzić, czy też jest to tylko mit.
Ciąża sama w sobie, mówiąc prosto, nie boli. Jednak może powodować pewne przeciążenia, ale nie oznacza to, że musi być cierpieniem. Ważne jest dbanie o siebie podczas ciąży, a nie traktowanie tego etapu jak choroby czy patologii.
Chociaż ciało kobiety doświadcza wielu zmian – to, jak z nimi sobie poradzimy, zależy od nas. Właściwe dbanie o siebie, pilnowanie postawy i stosowanie się do zaleceń fizjoterapeutów uroginekologicznych może przeciwdziałać bólowi.
Jak zwracają uwagę nasi fizjoterapeuci, to wzrost masy ciała w ciąży sprawia, że na mięśnie nakładane jest większe obciążenie – potrzebują one być zatem silniejsze. Ważne jest, aby wdrożyć odpowiednie formy ruchu i budowania siły, wzmacniając mięśnie, a nie tylko je rozciągając.
Aktywność fizyczna podczas ciąży może zapobiec bólom i przeciążeniom. Jest wiele kobiet, które pozostają aktywne do końca ciąży i nie doświadczają dolegliwości bólowych. Oczywiście wszystko powinno odbywać się pod czujnym okiem lekarza prowadzącego i fizjoterapeuty
Sposób, w jaki dbamy o siebie w ciąży, ma bezpośredni wpływ na okres po porodzie. Ciąża nie jest jedynym momentem, kiedy powinnyśmy zająć się naszym ciałem. Po porodzie wiele kobiet doświadcza dolegliwości bólowych, które często wynikają z osłabienia ciała.
Ból związany z rozejściem spojenia łonowego to niekiedy niezwykle intensywny dyskomfort, który potrafi przykuć pacjentkę do łóżka. Ta dolegliwość może przypominać objawy wypadnięcia dysku – jest równie uciążliwa, a jej skutki są wysoce ograniczające. Kluczowym elementem terapii w tym przypadku jest edukacja. Pacjentki muszą zrozumieć, że dolegliwości te są naturalnym efektem zmian zachodzących w ich ciałach.
Znajomość odpowiednich technik poruszania się i codziennego funkcjonowania, jak np. zakładanie spodni na siedząco zamiast w pośpiechu, jak to zwykle bywa, na jednej nodze, może przynieść znaczną ulgę. Mimo że takie czynności mogą być dobrym treningiem, fizjoterapeutki uroginekologiczne z Fizjo4life podkreślają, że w przypadku silnego bólu spojenia łonowego, konieczne jest czasem odpuścić i zadbać o własne samopoczucie.
Nie można pominąć ważnego aspektu dotyczącego tej dolegliwości, czyli badań obrazowych. Czasami wyniki USG mogą wprowadzić pacjentki w błąd. Szerokość spojenia łonowego jest indywidualna dla każdej kobiety i może naturalnie być większa. Ortopeda, widząc na USG rozejście spojenia wielkości 7 milimetrów, może skierować pacjentkę na terapię, nie wiedząc, jakie były jej pierwotne parametry. W efekcie, kobieta może czuć się przestraszona i ograniczać swoją aktywność, co może mieć negatywne skutki na przebieg ciąży i dolegliwości bólowe. Dlatego ważna jest edukacja i indywidualne podejście do każdej pacjentki, aby zapewnić jej jak największy komfort i możliwość funkcjonowania pomimo dolegliwości.
Badania wyraźnie wskazują, że aktywność fizyczna jest kluczowa dla zdrowia miednicy podczas ciąży. Istotnie, komplikacje wynikające z braku ruchu mogą być bardziej szkodliwe niż niektóre powszechne dolegliwości związane z ciążą. Dostosowanie poziomu aktywności do aktualnych możliwości ciała jest kluczem do utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia.
Jak wspomina jedna z fizjoterapeutek uroginekologicznych studia Fizjo4life, Amerykańskie Towarzystwo Ginekologów i Położników niedawno wydało oświadczenie, w którym zalecają unikanie “reżimu łóżkowego” podczas ciąży, chyba że jest to absolutnie niezbędne. Przestrzeganie “reżimu łóżkowego” może prowadzić do poważniejszych problemów, takich jak powikłania zakrzepowo-zatorowe, które mogą mieć znacznie gorszy wpływ na zdrowie niż korzyści z odpoczynku.
Z praktyki w gabinetach wynika też, że kobiety, które skarżą się na ból pleców czy miednicy, często zauważają znaczną poprawę po włączeniu aktywności fizycznej do swojego codziennego życia. Zajęcia “aktywnej ciąży” oferują różnorodne ćwiczenia grupowe, które pomagają złagodzić dyskomfort i zwiększyć siłę mięśniową miednicy. Wiele pacjentek zgłasza, że te ćwiczenia pomogły im zredukować ból i poprawić samopoczucie.
Aktywność fizyczna ma kluczowe znaczenie także podczas samego porodu. Poród to długotrwały wysiłek, który trwa znacznie dłużej niż typowy trening – odpowiednie nauczenie kobiety oddychania podczas porodu to kluczowy element przygotowań. Zamiast panikować i wchodzić w stan hiperwentylacji, jak to często pokazywane jest w filmach, warto skupić się na głębokim, spokojnym oddychaniu.
Biorąc to wszystko pod uwagę, można z całą pewnością stwierdzić, że odpowiednia ilość ruchu i dobrze dobrane ćwiczenia są kluczem do złagodzenia bólu miednicy w trakcie ciąży. Aktywność fizyczna nie tylko pomaga zmniejszyć dolegliwości, ale także przygotowuje ciało kobiety do porodu.
Jeśli jednak Twoją jedyną formą aktywności podczas ciąży są spacery, warto zaznaczyć, że mogą one mieć pewne korzyści, ale często intensywność takiego ruchu jest zbyt mała, aby przygotować kobietę do utrzymania zdrowia w ciąży, zapewnić właściwe przygotowanie do porodu, jak i ułatwić funkcjonowanie po urodzeniu dziecka. W związku z tym ważne jest, aby dodać do rutyny ciężarnej kobiety dodatkowe ćwiczenia, które pomogą wzmocnić miednicę i poprawić jej zdrowie. Kobiety ciężarne powinny skonsultować swój plan treningowy z lekarzem i swoją fizjoterapeutką uroginekologiczną, aby upewnić się, że jest on bezpieczny i dostosowany do ich indywidualnych potrzeb.
Skonsultuj się z naszym doświadczonym fizjoterapeutą i odzyskaj pełnię zdrowia.
Endometrioza to przewlekła, wieloaspektowa choroba, która stawia wiele wyzwań zarówno pacjentkom, jak i lekarzom. W praktyce obserwujemy, że wiele kobiet zmagających się z bolesnymi dolegliwościami miednicy, zbyt długo nie otrzymuje właściwej diagnozy. Wielu z naszych czytelników interesuje się właśnie tym tematem, co pokazuje skalę problemu i potrzebę lepszego zrozumienia endometriozy.
Endometrioza najczęściej manifestuje się bólem, który jest związany z okresem miesiączkowym lub owulacją. Ból ten może być odczuwany w różnych miejscach – od podbrzusza, przez krocze, aż po plecy. Dodatkowymi objawami mogą być bolesne stosunki, zwłaszcza podczas głębokiej penetracji, oraz zaburzenia jelitowe, takie jak bolesne wypróżnianie biegunka lub zaparcia.
Co alarmujące, szacuje się, że endometrioza może dotyczyć nawet 10% wszystkich kobiet, a aż 50% kobiet, które zmagały się z niepłodnością. Niemniej jednak, wiele kobiet z endometriozą nie jest świadomych swojej choroby, zmagając się z bólem przez lata, zanim otrzymają prawidłową diagnozę. Według badań, diagnoza endometriozy może zająć od 4 do 10 lat.
Diagnostyka endometriozy obejmuje różne metody, od prostego badania USG (które jest najskuteczniejsze podczas miesiączki, kiedy stan zapalny spowodowany przez endometriozę jest największy), przez rezonans magnetyczny, aż po laparoskopię zwiadowczą. Ta ostatnia metoda jest jednak zarezerwowana dla szczególnych przypadków i obecnie rzadziej polecana, ze względu na fakt, że rezonans magnetyczny jest równie skuteczny w wykrywaniu endometriozy.
Warto jednak podkreślić, że choć endometrioza często wiąże się z silnym bólem, może też występować bezbolesna. Kobieta z endometriozą może odczuwać różne rodzaje bólu – od kłującego i palącego, przez ciągnący, aż po skurczowy. Często ból ten jest na tyle intensywny, że uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Długotrwałe bóle miednicy mniejszej mogą również prowadzić do wystąpienia depresji, stanów lękowych, a nawet zaburzeń w relacji. Odróżnienie endometriozy od “zwykłego” bólu miesiączkowego czy bólu podbrzusza, który może towarzyszyć kobiecie, jest trudne i wymaga szczegółowego wywiadu z pacjentką oraz badania obrazowego.
Wynika z tego, że endometrioza to skomplikowany problem, który wymaga pełnego zrozumienia i właściwej diagnostyki. Jeśli zmagasz się z podobnymi objawami, nie wahaj się skonsultować swoje obawy z lekarzem. Pamiętaj, że każda kobieta ma prawo do zdrowia i komfortu.
Biorąc pod uwagę aktywność fizyczną, ważne jest, aby kobiety cierpiące na endometriozę rozumiały, że ruch jest niezwykle cenny w ich codziennym życiu. Wyniki leczenia bólu endometriozy poprawiają się znacząco, gdy pacjentki utrzymują aktywność fizyczną.
Należy jednak podkreślić, że nie każdy rodzaj treningu jest odpowiedni dla kobiet z endometriozą. Intensywny trening, taki jak crossfit, może nie być najlepszą opcją. Kluczowe jest to, aby wybrać aktywność, która nie jest nadmiernie obciążająca i nie powoduje, że pacjentka po treningu przez kilka dni nie jest w stanie się ruszyć. Najważniejsze jest poprawienie stanu zdrowia pacjentki, a nie pogłębianie jej cierpienia.
Z tego powodu, fizjoterapeuci często wyposażają pacjentki w zestaw ćwiczeń, które są dostosowane do ich indywidualnych potrzeb i które mogą być wykonane w domu, w razie wystąpienia bólu. Te ćwiczenia stanowią cenne narzędzie, które umożliwia kobietom z endometriozą utrzymanie aktywności fizycznej, jednocześnie pomagając im kontrolować ból i poprawić ich jakość życia.
Zespół bólowy miednicy mniejszej, znany również jako Chronic Pelvic Pain (CPP), to zespół bólowy, którego pochodzenie jest często nieznane, a ból utrzymuje się przez co najmniej pół roku. Ból zwykle skupia się w okolicach krocza, ale może promieniować również do kończyn dolnych, miednicy oraz brzucha. Co ważne, dolegliwość ta nie jest zarezerwowana wyłącznie dla kobiet – dotyka także mężczyzn.
U mężczyzn intensywne bóle mogą promieniować do jąder i prącia, a często nasilają się w trakcie siedzenia. Natomiast u kobiet objawia się to często jako ból w trakcie stosunku, wulwodynia oraz inne niezidentyfikowane bóle.
Towarzyszą Ci zaburzenia cyklu menstruacyjnego? Miewasz bolesne stosunki lub nie możesz zajść w ciąże? Przyczyną powyższych dolegliwości może być endometrioza. Czym jest endometrioza? To skomplikowana
Czym jest nietrzymanie moczu? Występowanie nietrzymanie moczu to temat, który choć może być trudny do omówienia, dotyka wielu ludzi, zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Dlatego
Kiedy pacjent podejrzewa, że boli go miednica, powinien skonsultować się z fizjoterapeutą ortopedycznym lub uroginekologicznym. Dobry fizjoterapeuta przeprowadzi dokładny wywiad, dokona odpowiedniej diagnostyki i zidentyfikuje możliwe podłoże problemu.
Kluczowym czynnikiem diagnozowania zespołu bólowego miednicy mniejszej (CPP) jest długość trwania dolegliwości, do której dołączają inne symptomy. W przypadku kobiet, może to być ból podczas stosunku, bolesne miesiączki, problemy z oddawaniem moczu, a nawet niezwiązane z cyklem plamienia czy krwawienia. Istotne jest jednak, że CPP nie jest problemem dotykającym wyłącznie kobiety. U mężczyzn może objawiać się poprzez bolesne wzwody, problemy z oddawaniem stolca czy drętwienie krocza.
Podczas diagnozy, fizjoterapeuci uroginekologiczni mówią o dwóch rodzajach CPP – prowokowanym i nieprowokowanym. W pierwszym przypadku, ból występuje non-stop, niezależnie od sytuacji, i objawia się przez pieczenie, swędzenie, skurcze w kroczu, pochwie, a nawet odbycie. W drugim przypadku, ból jest wywołany przez pewne czynniki, najczęściej będące formą fizycznego kontaktu, takie jak stosunek, badanie ginekologiczne czy wkładanie tamponu.
Zespół bólowy miednicy mniejszej może mieć także swoje korzenie w problemach emocjonalnych. W przypadku niektórych pacjentek, ból prowokowany stosunkiem może wynikać z problemów relacyjnych, które prowadzą do niewystarczającego zaufania do partnera czy lekarza.
To samo dotyczy mężczyzn, którzy również mogą doświadczać bólów związanych z seksualnością, takich jak bolesne stosunki czy wzwody. Ból podczas wypróżniania jest kolejnym częstym problemem, który warto zgłosić specjaliście.
Często zespół bólowy miednicy mniejszej ma tło nadużyć seksualnych lub innych traum w ciele pacjenta. Ważne jest, aby otwarcie rozmawiać z pacjentem na ten temat i zbudować jego zaufanie. Otwarta i szczera rozmowa podczas wywiadu z pacjentem może dostarczyć kluczowych informacji, które pomogą w skutecznym leczeniu.
Traumy mogą prowadzić do napięć w ciele, co jest kluczowym elementem w przypadku zespołu bólowego miednicy mniejszej. Napięcia te są dla fizjoterapeutów kluczowe, gdyż to one mogą stanowić przyczynę bólu. Zrozumienie, gdzie te napięcia się znajdują i jak z nimi pracować, jest ważnym aspektem leczenia. Osoba, która doświadczyła traumy w obrębie miednicy, często wyłącza miednicę ze świadomości, co prowadzi do jej napięcia i utrudnia prawidłowe funkcjonowanie narządów wewnętrznych i mięśni.
Niemniej jednak, CPP nie jest związane tylko z aktywnością seksualną. Długotrwałe siedzenie – zarówno w pracy, jak i podczas aktywności rekreacyjnych, takich jak jazda na rowerze – może przyczyniać się do wystąpienia zespołu bólowego miednicy mniejszej. Ucisk w jednym punkcie przez długie godziny powoduje zastój, co z kolei może mieć duży wpływ na pojawienie się zespołu bólowego miednicy mniejszej.
Jeśli zauważysz u siebie wyżej wymienione objawy, nie ignoruj ich. Ważne jest, aby zgłosić je specjalistom, którzy mogą przeprowadzić dokładną diagnozę i zapewnić odpowiednie leczenie. Pamiętaj, że CPP nie jest rzadkością i nie jest czymś, czego powinieneś się wstydzić. Przeciwnie, im wcześniej zgłosisz swoje objawy, tym szybciej można rozpocząć leczenie i tym lepsze są szanse na poprawę.
Entezopatia polega na zmianach przeciążeniowo-zwyrodnieniowych przyczepów ścięgnistych, czyli tych miejsc, gdzie mięśnie mają swoje mocowania do kości. Może różnie wpływać na pacjenta w zależności od stadium. wyróżnia się trzy stadia tej dolegliwości. W jednym z nich pacjent może nie odczuwać bólu, dopóki nie zacznie się ruszać, a następnie ból znika wraz z rozgrzewką. W innym, ból może powrócić godzinę po wysiłku, a w trzecim stadium ból może być nieustanny. Ta różnorodność wynika z tego, jak entezopatia rozwija się u poszczególnych osób i jak długo trwa bez interwencji terapeutycznej.
Czym jest rozejście spojenia łonowego? Rozejście spojenia łonowego to bolesna dolegliwość dotykająca głównie kobiety w ciąży. Występuje przed porodem, ale również wkrótce po nim. Polega
Rozejście mięśni prostych brzucha Rozejście mięśni brzucha, zwane także jako ich rozstęp to problem, który często pojawia się u kobiet w ciąży, ale nie tylko.
Nasi eksperci zwracają uwagę na istotny aspekt entezopatii: jest to problem przeciążeniowy, który często wynika z niewłaściwego przygotowania mięśni do wysiłku. Przykładem jest sytuacja, gdy ktoś, kto zwykle prowadzi siedzący tryb życia, nagle decyduje się na bieganie na długie dystanse. Następnie odkrywa, że dolegliwość, którą początkowo pomyłkowo uznano za problem ginekologiczny lub uroginekologiczny, jest de facto problemem mięśniowym wynikającym z przeciążenia. Co ważne, entezopatii nie leczy się przez odpoczynek – jest to jeden z mitów krążących wokół tej choroby.
Bólu wynikającego z entezopatii nie należy lekceważyć. Długotrwałe wychodzenie z tej dolegliwości oznacza, że warto zasięgnąć porady lekarza jak najwcześniej, gdy zauważymy nawracający ból po wysiłku. Diagnozę takiego stanu najlepiej postawić za pomocą badania ultrasonograficznego, które pozwoli na dokładne obejrzenie entezy, czyli miejsca, gdzie ścięgno przechodzi w kość. Proces leczenia entezopatii może trwać nawet powyżej trzech do czterech miesięcy, a pierwsze oznaki poprawy mogą być widoczne dopiero po 3-4 tygodniach terapii.
Warto zwrócić uwagę na konieczność ostrożności podczas powrotu do aktywności fizycznej po leczeniu entezopatii. Na początku leczenia rezygnacja ze sportu, który spowodował ból, może okazać się konieczna. Jednak później, po pierwszej fazie przebudowy, można go stopniowo wprowadzać, ale z odpowiednim przygotowaniem i dodatkowym treningiem.
Podczas diagnozowania i leczenia entezopatii, kluczowe jest zrozumienie, że różne objawy, nawet te na pozór niezwiązane, mogą być ze sobą powiązane. Na przykład pacjentki, które uprawiają sport i cierpią na entezopatię, często doświadczają również zespołów bólowych miednicy. Te zjawiska są ze sobą powiązane anatomicznie, a jedno może wpływać na drugie.
Entezopatia w obrębie przywodzicieli może prowadzić do bólu podczas stosunku. To dlatego tak ważne jest, aby pacjenci byli otwarci i szczegółowi podczas wywiadu z fizjoterapeutą – różne objawy mogą składać się na jeden, kompleksowy obraz kliniczny.
Nie jest też możliwe oddzielenie anatomiczne różnych elementów układu mięśniowo-szkieletowego. Wiele struktur jest ze sobą powiązanych, więc problemy w jednym obszarze mogą wpływać na inny. Podejście do leczenia musi zatem być całościowe, z uwzględnieniem całego obrazu symptomów pacjenta. Dzięki temu możliwe jest skierowanie pacjenta w odpowiednie miejsce, minimalizując objawy i zapewniając jak najskuteczniejsze leczenie.
Warto jeszcze wspomnieć o mocno skrajnym, ale jednak czasem mającym miejsce przypadku złamań w obrębie miednicy. Złamania miednicy często wynikają z poważnych urazów, takich jak wypadki samochodowe, upadki z wysokości czy na przykład upadki z konia. W takich przypadkach interwencja ortopedyczna jest kluczowa – konieczne jest prawidłowe ustabilizowanie i zrost złamanych struktur. Do tego celu stosuje się różne metody, takie jak szyny ściskające miednicę, gips czy specjalne ortezy. Czasem niezbędne są też operacje.
Jeżeli po urazie występują objawy sugerujące możliwość złamania miednicy, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Ważne są tutaj badania obrazowe, takie jak RTG czy rezonans magnetyczny. Fizjoterapeuci powinni skierować pacjenta na takie badania, jeżeli podejrzewają możliwość złamania. Nie jest to oznaką braku chęci pomocy, ale odpowiedzialnym i poprawnym postępowaniem wobec pacjenta.
Ważne jest jednak zrozumienie, że zdjęcie gipsu czy ortezy nie oznacza końca procesu leczenia. Po okresie unieruchomienia, który zazwyczaj trwa od czterech do sześciu tygodni, mięśnie są osłabione, a w ciele mogą występować różne napięcia. To idealny moment, aby rozpocząć rehabilitację z fizjoterapeutą. Celem takiej terapii jest nie tylko przywrócenie pełnej sprawności, ale także wzmocnienie mięśni, by zapobiec kolejnym urazom.
Skonsultuj się z naszym doświadczonym fizjoterapeutą i odzyskaj pełnię zdrowia.
Ból miednicy podczas siedzenia może wynikać z wielu przyczyn. Do najważniejszych z nich należy obciążenie i stan zapalny kości guzicznej
Najczęściej ból miednicy podczas siedzenia pojawia się z powodu obciążenia wynikającego z długotrwałego utrzymania tej pozycji. Może też dojść do stanu zapalnego na końcu kręgosłupa, czyli kości guzicznej (kokcygodynia), co wiąże się z bólem tej kości. W takim przypadku, nawet niekoniecznie długotrwałe siedzenie, a na przykład siadanie półleżąc czy jazda na rowerze – może powodować ból.
Kobiety po porodzie często doświadczają bólu krocza, który jest konsekwencją nacięcia lub pęknięcia krocza. Po porodzie siłami natury zaleca się unikanie siedzenia na kroczu przez pierwsze dwa tygodnie, aby blizna mogła dobrze się zagoić. Szwy mogą wbijać się w tkanki, co prowadzi do bólu. Istotne jest też zadbanie o elastyczność blizny po porodzie naturalnym czy cesarskim cięciu. Ból miednicy może też wynikać z blizny po cesarskim cięciu i rozprzestrzeniać się na stawy krzyżowo-biodrowe, biodra oraz dno miednicy.
Ból miednicy podczas siedzenia może wynikać także z bezruchu. Przewlekłe utrzymanie miednicy w jednym punkcie prowadzi do bólu. Najlepszym przykładem jest długotrwałe siedzenie na toalecie, które może prowadzić do drętwienia.
Ból miednicy może występować zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, choć sytuacje, w których ból ten występuje, mogą być różne. Charakter bólu jest podobny i może być opisany jako piekący, kłujący czy promieniujący. U mężczyzn ból ten może promieniować do jądra.
Menopauza sama w sobie nie powoduje bólu miednicy, jednak w jej trakcie mogą pojawiać się dolegliwości bólowe związane ze zmianami hormonalnymi i zmieniającą się jakością tkanki. W menopauzie zwiększa się ryzyko wystąpienia suchości pochwy, co może prowadzić do bólu podczas stosunku.Jednak te dolegliwości mogą wystąpić także niezależnie od menopauzy.
Najczęściej kontuzjowanym mięśniem w okolicy miednicy jest mięsień dwugłowy uda (należący do hamstringów). Kontuzje tego mięśnia, takie jak naderwania czy naciągnięcia, są częste. Innymi mięśniami, które również często ulegają kontuzjom, są mięsień gruszkowaty i mięsień zasłonowy.
Ćwiczenia dla dna miednicy powinny być dobrane indywidualnie, zależnie od potrzeb i możliwości każdego człowieka. Zaznaczono, że niektóre popularne metody ćwiczeń, takie jak wstrzymywanie strumienia moczu, mogą być niezdrowe. Sugeruje się również, aby nie polegać wyłącznie na poradach znalezionych w internecie, ponieważ te często polecają wzmacnianie mięśni, podczas gdy wielu ludzi może potrzebować ich rozluźniania. Najlepiej skonsultować się z fizjoterapeutą uroginekologicznym, aby dowiedzieć się, jak prawidłowo ćwiczyć mięśnie dna miednicy.
Promieniowanie bólu do nóg może być spowodowane problemami z miednicą. Są różne przyczyny takiego promieniowania, od uciśnięcia nerwów w ciasnym splocie krzyżowym, przez napięcia w podbrzuszu, po blizny pooperacyjne. Ważne jest, aby nie zakładać, że każde promieniowanie bólu do nogi jest spowodowane problemami z dyskiem czy rwą kulszową.
Zespół jelita drażliwego może być związany z bólem miednicy, ponieważ jelito leży bardzo nisko w miednicy. Problemy z jelitami mogą powodować uczucie ucisku lub bólu w tej okolicy. Osoby z tym zespołem mogą też doświadczać wzdęć. Dlatego ważne jest, aby pamiętać, że problemy z miednicą mogą mieć źródło w obrębie różnych narządów znajdujących się w miednicy lub jej sąsiedztwie.
Ten artykuł omawia różne przyczyny bólu miednicy, podkreślając złożoność tej części ciała i różnorodność możliwych źródeł dyskomfortu. Porusza kwestie takie jak endometrioza, entezopatie, ból po operacjach ginekologicznych, ale także związki pomiędzy urazami sportowymi i bólem miednicy. Artykuł wskazuje także, że ból miednicy może wynikać z poważniejszych urazów, takich jak złamania, podkreślając znaczenie odpowiedniej diagnostyki i terapii. Podkreśla się w nim kluczową rolę współpracy między pacjentem a terapeutą oraz zasady odpowiedniego postępowania po urazach, w tym znaczenie rehabilitacji po okresie unieruchomienia.
Skonsultuj się z naszym doświadczonym fizjoterapeutą i odzyskaj pełnię zdrowia.
Spis treści:
| Rehabilitacja uroginekologiczna 45 min | od 190zł |
| Aktywna ciąża: Pojedyncze zajęcia 60 min | 50zł |
| Aktywna ciąża: Karnet 4 zajęć 4x 60 min | 150zł |
| Aktywna ciąża: Karnet 8 zajęć 8x 60 min | 280zł |
Fizjoterapia uroginekologiczna leczy i zapobiega zmianom dna miednicy, jak nietrzymanie moczu, wypadanie narządów płciowych, czy dysfunkcje seksualne.
Dowiedz się więcej
Aktywna ciąża to zajęcia grupowe stanowiące fizyczne, jak i mentalne przygotowanie do świadomego wykorzystania ciała w porodzie i bycia aktywną mamą.
Dowiedz się więcej