Urazy których można nabawić się podczas biegania

Ogólnie o problemie

Wśród osób, które biegają z duża intensywnością, czyli średnio ponad 32 km na tydzień, procentowe występowanie kontuzji wynosi od 34 do 65%. Głównym powodem jest najczęściej nieprawidłowo prowadzony trening, np. zbyt duże dystanse i zbyt długi czas trwania treningu, niedostosowany do wydolności organizmu biegacza. Treningi zbyt intensywne i prowadzone za często, a także chęć przeskoczenia pewnych etapów treningu i przejście dalej bez odpowiedniego wprowadzenia doprowadzają bardzo często do urazów.

Pośrednio przyczyną kontuzji wśród biegaczy mogą być także różnice w budowie anatomicznej, które niektórych bardziej predysponują do urazów, a także różna biomechanika biegu, choć badania nie wykazują konkretnych powiązań w tym temacie. Nie bez znaczenia jest też rodzaj obuwia, rodzaj podłoża, płeć biegacza, jego wiek, a także doświadczenie i stopień wytrenowania, a także wcześniejsze urazy i ich leczenie.

Wśród biegaczy dominują kontuzje związane z:

• urazem aparatu wyprostnego i związanym z nim bólem z przodu stawu kolanowego
• kontuzją ścięgna Achillesa, konkretnie z tendinopatią
• urazem pasma biodrowo – piszczelowego zwanym zespołem pasma biodrowo – piszczelowego
• zespołem polegającym na przeciążeniu przyśrodkowej części kości piszczelowej
• stanem zapalnym w  obrębie powięzi podeszwowej
• złamaniami kości spowodowanymi przeciążeniami

Do najczęstszych urazów u biegaczy dochodzi w  okolicy stawu kolanowego. Wpływ na to ma zbyt duża siła oddziałująca na kolano podczas biegu. Siły te są znacznie silniejsze niż te wywoływane przez masę ciała przy chodzeniu. Podczas biegu wielokrotnie powtarza się także sekwencja pewnych ruchów i wykorzystywanie wciąż tych samych tkanek, co daje w efekcie ich nadwyrężenie i powoduje przewlekłe stany zapalne.

Zdolności adaptacyjne całego układu mięśniowo-szkieletowego są ogromne, jednakże procesy te nie zachodzą błyskawicznie. Organizm musi stopniowo być przygotowywany na rosnące przeciążenie.

Na wskutek oddziaływania nacisku na organizm, może nastąpić jego odpowiedz w dwóch kierunkach:

• w prawidłowym, oczekiwanym przez biegacza, regeneracyjnym i anabolicznym,
• lub wręcz przeciwnie w kierunku nieprawidłowym, zwyrodnieniowym, katabolicznym i patologicznym.

O tym, czy reakcja będzie prawidłowa czy nie decyduje czas trwania nacisku i jego stopień.

Prawidłowo prowadzony trening powinien mieścić się w ramach fizjologicznego stresu, Początkowo nawet w stopniu podprogowym ze stopniowym wzrostem nacisku. W toku takiego działania tkanki przyzwyczajane są do nowego wysiłku i zwiększa się ich siła. W ten sposób trening przynosi pozytywne efekty minimalizując ryzyko uszkodzeń. Dlatego tak istotne jest by trening został odpowiednio dobrany i prowadzony, bo tylko to gwarantuje dobre efekty.

Autorzy artykułu:

Marta Sakowicz

Marta jest fizjoterapeutką, która podczas pracy z pacjentem skupia się na dysfunkcjach tkanek miękkich.

Łukasz Kołodziejczyk

Łukasz to specjalista rehabilitacji ortopedycznej. Zajmuje się terapią manualną, mięśniowo-powięziową, urazami sportowymi oraz diagnostyką wad postawy.