Jaki plecak wybrać dla swojego dziecka do szkoły? Odcinek specjalny

Natasha Geldon: Cześć, Słuchasz nowego odcinka naszego podcastu talks4life, który jest tworzony przez fizjoterapeutów i trenerów z warszawskiego studia Fizjo4life. Dzisiaj z nami jest trzech fizjoterapeutów. Chłopaki, przedstawcie się.

Michał Dachowski: Michał Dachowski,

Michał Kaczorowski: Michał Kaczorowski

Kamil Góra: i Kamil Góra.

Natasha Geldon: Ostatnio zakończyliśmy taki cykl: Dlaczego boli? Gdzie mówiliśmy o przyczynach, objawach, o sposobach leczenia różnych bólów w różnych stawach. Natomiast dzisiaj porozmawiamy o czymś nieco innym, ale temat jak najbardziej na czasie, ponieważ porozmawiamy o tym, jaki plecak powinno nasze dziecko nosić do szkoły. Rodzice słuchajcie uważnie chłopaki. Jaki plecak powinniśmy nosić do szkoły?

Michał Dachowski: Ja odpowiem szybko i ładnie, i pięknie. Wygodny. Koniec podcastu, dziękujemy.

Natasha Geldon: A tak na serio, to na co zwrócić uwagę przy wyborze plecaka dla swojego dziecka.

Michał Kaczorowski: Przede wszystkim plecak nie powinien być przeładowany, nie powinien ważyć więcej niż 10 15% masy ciała dziecka. Jeśli weźmiemy przeciętnego piętnastolatka, to będzie to około od 5 do 10 kilogramów. Dodatkowo powinien mieć szerokie pasy ramienne, pas piersiowy albo biodrowy. Usztywnione plecy i kółka. To są wytyczne. A jak jest w praktyce to inna sprawa.

Michał Dachowski: Właśnie, bo to praktyka mówi o tym, że to dziecko tego pasa biodrowego na pewno nie zamknie i po prostu piersiowego też nie. No bo tak często będzie ten plecak zdejmował, zakładał, nieopłacalne to będzie po prostu,nikt tego nie zrobi. Więc fajne wytyczne, ale życie powie nam, że to nieużyteczne, no co innego będzie w górach. Chodźmy w góry. Powiedzmy ta opcja to będzie tak ale, ale dla dzieci…

Michał Kaczorowski: Z drugiej strony nie zawsze ten pas piersiowy dziecko powinno czy biodrowy zapinać, bo on jest po to, żeby odciążyć, równomiernie rozłożyć ciężar np. dziecko musi mieć danego dnia ciężki plecak, więc może lepiej, żeby plecak z założenia ten pas posiadał, a będzie on do wykorzystania wtedy, gdy będzie taka potrzeba

Kamil Góra:. Jest to całkiem niezły pomysł, aczkolwiek. No właśnie. Ja mam teraz plecak z małym pasem biodrowym, który zdarza mi się czasami raczej rzadko, ale wykorzystywać. Ale w sumie tak naprawdę to on sobie wisi tam z tyłu, wisi, dobrze go tam zawinąłem i nie przeszkadza. Ale ogólnie wydaje mi się, że fajnie jest go mieć, bo on faktycznie bardzo mocno zmienia to, w jaki sposób plecak jest ułożony na plecach, bo wtedy przenosi obciążenia, odpowiednio zapięty to jest tam największa trudność, żeby go dobrze w dobrym miejscu ułożyć na talerzach biodrowych, czyli w sumie dosyć wysoko. Wydawałoby się, żeby

Natasha Geldon: Czekajcie, talerze biodrowe?

Kamil Góra: Kostne, wystające elementy w dolnej części talii.

Michał Dachowski: W podcascie trudno wytłumaczyć gdzie co jest.

Kamil Góra: Prawda, ale gdzie talia jest z reguły chyba wiemy, ta najwęższa część tułowia. Czyli tam, gdzie kończy się talia na dole, więc na nich raczej powinniśmy opierać się tym pasem biodrowym. Wtedy faktycznie obciążamy i zawieszamy plecak bardziej na biodrach. No ale znowu długie noszenie w sumie na biodrach też nie będzie najlepszym pomysłem.

Michał Dachowski: To masa ma się rozłożyć na plecach ma być jak najwięcej punktów podparcia na naszym ciele. Też tutaj wspomniałeś Michał wcześniej, że ma być ten sztywny plecak z tyłu. No i pierwsza kwestia czy za sztywny jest dobry? Tam by była deska z tyłu, Czy to jest dla nas jakby dobre? Też nie. To ma być jakoś powiedzmy badania, mówią, że ma być dostosowana do postawy ciała. Ciężko, bo postawa się zmienia, my chodzimy, żyjemy, skłaniamy się. Postawa tego dzieciaka będzie też zmienna. Więc deska na pewno nie, ale też nie coś super elastycznego, ale znowu coś pomiędzy. Żadna skrajność nie będzie dobra, więc tutaj coś co będzie elastyczne, coś co będzie podpierało znowu na kilku punktach ten ciężar tego plecaka na naszych plecach. I mamy już 2 szerokie ramiączka jako podpór. To ten pas piersiowy jako podpór…

Kamil Góra: Może być fajny, ale może być fajny, bo przerzuca nam w tej płaszczyźnie nie przód tył czyli strzałkowej tylko tej poprzecznej, czołowej, tej z lewej do prawej i od środka na zewnątrz. To wtedy nasze ramiączka będą się jeżeli mamy zapięty pas piersiowy będą zsuwać się bardziej do wewnątrz, będą bardziej na obojczykach, dzięki czemu może trochę mniej będziemy te barki dawać do przodu. Im bardziej rozjadą nam się ramiączka do zewnątrz, tym mocniej będziemy mieli reakcję obronną, garbienia się i tego spychania ramion do przodu po to, żeby ten plecak utrzymać.

Natasha Geldon: Czyli na ramiączka warto zwrócić uwagę, ale nie jest to tak, że to jest też kluczowe. I istnieje jedno słuszne ramiączko, szelki dla każdego dziecka?

Michał Dachowski: Bardziej szersze niż węższe. Ale to jest zrobione w zasadzie, że to ramiączko zajmowało cały obojczyk.

Michał Kaczorowski: Nie może wychodzić poza bark.

Natasha Geldon:Pewnie, tak naprawdę najbardziej kluczowe są gabaryty tego plecaka, czyli tyle, ile on ma ważyć. Żeby

Michał Kaczorowski: 10-15% masy ciała.

Michał Dachowski: Też całość.

Natasha Geldon: Razem z książkami z podręcznikami, piórniczkiem i wszystkim.

Michał Dachowski: Jeszcze plecak. No i teraz to będzie taka walka trochę, bo mówimy o tym, że ma być szersze ramiączko. Miały być te wszystkie pasy, a jednak to wszystko waży. Gram do gramu, wkładamy i w końcu tam pewnie wyjdzie kilogram, może półtora. A może przy jakiś większych plecakach, a nawet i dwa może być. A nie daj Boże jakiś stelaż jeszcze w środku? Niechaj będzie to bardziej tornister niż plecak. No właśnie mamy całkiem sporo, dodatkowego ciężaru i teraz te książki wtedy muszą mniej ważyć.

Michał Kaczorowski: To prawda, ale wydaje mi się, że korzyści z odciążenia i równomiernego obciążenia są większe niż ten minus w postaci większej wagi plecaka przez te dodatki.

Michał Dachowski: Na pewno jest to dobre dobra droga, więc też na to zwróćcie uwagę jak ten plecak jest zbudowany? To co powiedziałaś tornister..

Natasha Geldon: Co to jest tornister? Jaka jest różnica między tornistrem a plecakiem?

Michał Kaczorowski: Ciężkie pytanie, ale tornister prawdopodobnie posiada jedną przegrudkę, jest kwadratowy i jest sztywniejszy. Przez to też jest cięższy.

Natasha Geldon: Czyli taka walizka na plecy?

Michał Kaczorowski: Trochę tak.

Michał Dachowski:No i jeszcze a propos tej walizki i plecaka to warto, żeby ten plecak nie był większy od dziecka. No cóż, mogę Wam powiedzieć, żeby nie wystawał poza obręb pleców.

Natasha Geldon: Gdzie on powinien się znajdować? Jak przyłożymy sobie plecak do dziecka albo dziecko do plecaka?

Michał Kaczorowski: Plecak powinien być między dołem pleców a szyją.

Michał Dachowski: Dobrze, czyli nie ma to być napupnik i na głownik, tylko na plecy.

Kamil Góra: A plecak ma wisieć na barkach, ale opierać się też na mniej więcej odcinku lędźwiowym, czyli powyżej pośladków. Myślę, że na wysokości tych talerzy biodrowych. Wiemy gdzie są, więc wykorzystajmy je, mniej więcej na ich wysokości. Myślę, że to jest maksymalna odległość w dół. Mogą też wyżej w sumie.

Michał Dachowski: Ja też nie często widzę dzieciaki, tutaj nie daleko jak mamy szkołę podstawową i plecaki wystają z każdej strony poza obręb tego dzieciaka. To już jest patologiczne bardzo. To nie powinno wydarzyć się. Też widać takie szczególnie w tych ciężkich plecakach, że to dziecko się będzie pochylało do przodu, ale to jeszcze będzie później, ale już to gdzieś tam zaznaczę.

Kamil Góra: Ale wracając do tornistra, bo miałem tornister jak byłem mały, byłem w pierwszej klasie. Pamiętam, że miałem taki tornister. Bardzo ładny, jakiś noname, ale był bardzo fajny. Tornister był bardzo ładny. Ale był po pierwsze sztywny, mam z nim takie bardzo silne wspomnienia podszyte emocjami, może nie trauma i nie bólowe, ale faktycznie nie było to najwygodniejsze. I drugie teraz mi się przypomniała, że on wystawał na boki. Często takie większe tornistry. Najczęściej tornistry są dla tych małych dzieciaków, 1-3. Nie wiem czemu, bo to jest najgłupszy pomysł tak naprawdę. Ale wystawiał. Więc w sumie zahaczyłem faktycznie nim gdzieś tam w przejściach.Albo o coś.

Michał Dachowski: Albo jeszcze rękami, przecież to też mogłeś mieć asymetrię jakby ułożenia rąk w tym momencie. przy marszu mogło być to kluczowe.

Michał Kaczorowski: Powiem Wam, że ja tornistra nie miałem, ale niestety, ale mieszkam blisko szkoły i często widuję dzieciaki z tych klas podstawowych 1 3, 4. Z tornistrami. I naprawdę bardzo często ten tornister jest szerszy niż te dzieciaki ma. Tak, nadal tak jest. Więc chyba nie będzie to dobry pomysł dla tych młodych dzieciaków.

Michał Dachowski: Ale te tornistry mają jedną rzecz, o czym nie wspomniałeś. Czyli mają kółka.

Kamil Góra: Ja nie wiem.

Natasha Geldon: To jest chyba jeszcze kwestia wózków.

Kamil Góra: Zrobiliśmy research na temat badań, bólu pleców i wszystkiego, ale nie sprawdziliśmy jakie są nazwy.

Natasha Geldon: Dobra, alternatywa dla plecaków jaką są wózki? Takie, że mamy w rękach, dziecko trzyma w rękach.

Michał Dachowski: Super możliwość. Kolejna jakaś forma odciążenia.

Natasha Geldon: To jest cudowny, cudowny wynalazek i rozwiązuje wszystkie problemy?

Michał Kaczorowski: Ja na początku chciałem jeszcze zaznaczyć, że jeśli mówimy wózek. To myślimy o plecaku, który posiada kółka i rączkę wysuwaną, bo może się skojarzyć jako zupełnie inna rzecz, a dziecko nie chciałoby się wyróżniać mając jakiś specyficzny wózek, dlatego ważne jest to, że to wygląda totalnie jak plecak.

Michał Dachowski:. I też znowu to takie trochę kolejne odciążenie. Ok, to mamy te pasy, mamy te rzeczy. Teraz kolejnym odciążeniem można powiedzieć, czy kolejną opcją do noszenia w cudzysłowie wózka, przemieszczenia się z plecakiem będzie jego ciągnięcie, nie jakiś gamechanger, panaceum na wszystko, na bóle odcinka lędźwiowego czy piersiowego czy szyjnego naszego dzieciaka. Ale kolejna możliwość, którą może przemieścić się dziecko z książkami i butami, ręcznikiem do szkoły,

Kamil Góra: Ale też rzecz, która waży. I dokłada swoje.

Michał Dachowski: I plastikowa będzie rączka. No i będzie ważyła.

Natasha Geldon: I zazwyczaj ciągniesz jedną stroną.

Michał Dachowski: Tak. Może to powodować jakiś kłopot. Jakby znowu za dużo będzie rozkminek albo trzeba to rozkminić. No bo mogę ciągnąć jedną stroną. Czyli powiedzmy moja prawa ręka, którą ciągnę będzie inaczej używana przez lewą, co może powodować jakiś tam dyskomfort ręki. I można powiedzieć, że zamiast pleców przeciążasz sobie bark.

Michał Kaczorowski: Ale czas ciągnięcia tego plecaka nie powinien być długi, a to jednak dawka będzie czyniła truciznę. Nie powinniśmy się o tą asymetrię w trakcie ciągnięcia plecaka martwić.

Natasha Geldon: Powinniśmy się zastanowić, ile tak naprawdę to dziecko ten plecak nosi w szkole.

Michał Dachowski: To wyliczmy to, ja myślę, że tak. Idzie z domu do samochodu, bo na Wilanowie oczywiście są. Ja na pradze też widzę, jak ludzie przywożą swoje dzieci do szkoły. Naturalna sytuacja, to jest dość częste. Albo autobus również. To jest trochę to jest gdzie zdejmujemy z siebie plecak i kładziemy go między nogami. Tak, ja tak robiłem.

Kamil Góra: Tak jest. Jeżdzę z plecakiem autobusem.

Michał Dachowski: No to mamy te 2 minuty do samochodu. Albo 7 min do autobusu 10mni. Potem zdejmujemy. Wysiadamy blisko szkoły i jesteśmy blisko szkoły. Co będzie nam znowu te dojście do szkoły bardzo krótkie. Czyli mamy teraz łącznie już 15 minut. I potem między lekcjami. To naprawdę przejścia z sali do sali, jeśli w ogóle muszą dzieci przechodzić, bo 1 3 nie przechodzą. Tak naprawdę dopiero wyżej czwarta i piąta szósta są silniejsze. Już dzieciaki to mogą przechodzić, zmieniają klasę. Z historii na biologię. Tego doświadczyliśmy wszyscy. To wychodzi kolejne może 15 minut czy może 30 i może powrót kolejne 15 minut to jest 45min to jest znowu kropelka w ciągu dnia. Z tego co dzieci rzeczywiście robią i jak funkcjonują. Ja mogę to porównać do siedzenia. Wyobraź sobie ile to dziecko teraz siedzi w ciągu dnia, jedząc, w samochodzie, po szkole i łączymy wszystkie rzeczy dookoła przed komputerem, przed komórką. I teraz czy to rzeczywiście ten plecak jest zabójczy i czy to noszenie plecaka jest takie zabójcze?

Michał Kaczorowski: Mamytak naprawdę 45 minut noszenia plecaka, które jest przeplatane siedzeniem bez niego, więc coś czuję, że nie będzie on tak istotny w tych bólach.

Kamil Góra: Możemy też potraktować to trochę bardziej jako formę wzmacniania jakiejś formy treningu. Wtedy tak, jeżeli jest to robione w takich interwałach, że chwilę noszę chwilę nie noszę.

Michał Dachowski: Możemy to nazwać przekąskami ruchowymi.

Kamil Góra: Przekąskami ruchowymi. Dokładnie tak to nazywam. To jest bardzo dobra forma ćwiczeń. Tak naprawdę wiemy, mamy coraz więcej badań na ten temat, że takie przekąski, czyli wrzucanie krótkich aktywności o większej intensywności najlepiej. Działają bardzo pozytywnie na nasze zdrowie, więc tak naprawdę ten plecak można by potraktować w ten sposób.

Natasha Geldon: Z jakimi bólami się dzieci najczęściej borykają takie szkolne? Plecy, głowa?

Kamil Góra: Tak, palec i główka.

Michał Dachowski: Szkolna wymówka, to aktualne.

Kamil Góra: Tak, to prawda, ale głowa jak najbardziej. Faktycznie głowy jest jednym z najczęstszych ból głowy.

Michał Dachowski: Czekaj. Ból głowy. Czy możemy go powiązać z plecakiem?

Kamil Góra: Można próbować przez szyję, przez to, że mamy ustawienie do przodu głowy, kiedy mamy plecak na plecach. Ze względu na ten środek ciężkości, który nam ucieka do tyłu, więc musimy się pochylić do przodu cali, ale głowa też wtedy potrafi trochę bardziej, ale myślę, że nie bardzo. W sensie jeżeli już możemy mówić o bólu karku, szyi. Ewentualnie takie napięciowe bóle głowy. Tak, tak też ból potylicy gdzieś tam, gdzie jest promieniujący z potylicy bardziej na tej zasadzie. Ten ból głowy może mieć dużo więcej oczywiście swoich…

Michał Dachowski: To dopowiedzmy jeszcze, że najczęściej raczej stresowo, przeciążeniowo albo dziecko za dużo myśli lub duża burza mózgów jest tam wewnętrznie gdzieś. To jest taka sytuacja, ale raczej stresowo, no jakby. Szkoła powoduje stres, jest to naturalne i normalne przez dobry czy zły stres. No też nie ten podcast, nie to miejsce, ale jest też potrzebny. Też nie przeceniałbym go jako jakoś strasznie złe. Po prostu stres jest do życia potrzebny i będzie nam towarzyszył. Nawet ten podcast nazywamy też jest dla nas stresujący. Nagrywamy, to my tego słuchacie. Ale debile, nie?

Natasha Geldon: Jeśli tego słuchacie i dotrwaliście i Wam się podoba, to możecie się tym podzielić ze swoją rodziną, z przyjaciółmi, ze znajomymi, udostępniając nas w swoich social mediach. Dlatego do tego zachęcamy. Dla nas to też jest bardzo miłe i daje nam taką motywację do rozwoju i do dalszego tworzenia dla Was fajnych treści.

Michał Dachowski: Czyli jak dalej słuchacie debili..

Kamil Góra: To możecie pokazać innym, jacy z nich debile.

Michał Dachowski: .Zróbcie to śmiało. Drugim bólem?

Kamil Góra: Drugim bólem. Ból brzucha. To jest kolejna rzecz. To są takie dwa najczęstsze. No a później mamy ból pleców, ale ból brzucha. Czy jesteśmy w stanie powiązać jakoś?

Michał Dachowski: Od tego zaciśnięcia?

Kamil Góra? Od pasa brzusznego?

Michał Kaczorowski? Nikt go nie nosi.

Kamil Góra: Jednak nie, nie, niespecjalnie. Ewentualnie w sumie nie wiem moglibyśmy. Moglibyśmy. Dziecko pochylone do przodu, zawsze da się coś znaleźć. Tak, dokładnie widać, że ma burzę mózgów. Później będzie bolała mnie głowa i jesteśmy pochyleni do przodu. Zamknięta klatka piersiowa, w związku z czym przepona inaczej pracuje.

Natasha Geldon: Bardziej stresowo się kojarzą jednak.

Kamil Góra: Koniec końców wszystkie te trzy okolice raczej. Mamy głowę, mamy brzuch i mamy plecy. To są raczej takie miejsca, które wiele osób będzie kojarzyło ze stresem. Nie każdy wszystkie te trzy miejsca. Raczej mało kto wszystkie naraz.

Natasha Geldon: Stres, czyli w ogóle szkoła,

Michał Dachowski: czyli życie.

Natasha Geldon: A jest teraz taka moda na to, żeby wszystko było takie ergonomiczne krzesło ergonomiczne, biurko ergonomiczne, podkładka pod myszkę, ergonomiczny plecak?

Michał Kaczorowski: Plecak ergonomiczny…

Natasha Geldon: Czy jest to komercyjne podejście?

Michał Kaczorowski: Plecak ergonomiczny to sformułowanie samo w sobie niewiele znaczy. Ergonomiczny plecak to będzie ten, który jest lekki i dopasowany do dziecka. Może spełniać te wymogi, o których powiedzieliśmy, ale nie będzie tam nic magicznego. To ma być plecak, który dobrze rozkłada ciężar i który dobrze się nosi. Dziecko nie czuje tego ciężaru, który w nim jest,

Kamil Góra: Czyli wygodny. Czy nie jest tak, że poduszka ergonomiczna czy ortopedyczne? Czy materac koniec końców ma być z założenia, ale ta osoba, która go kupuje, używa raczej ma to poczucie zawsze, że ma być wygodne.

Michał Dachowski: Ludzie chcą jednak mieć dopasowany.

Kamil Góra: Bo często słyszę w tą stronę, że kupiłem taki materac co on jest niewygodny. No taki drogi, taki dobry a niewygodny

Michał Dachowski: Ok, plecak ma być wygodny. Żeby też dzieciaka nigdy nie obcierał, nie robił mu dziur w jakimś punkcie. Nie był tam, bo nie jakieś ostre zahaczenia tego typu rzeczy jakby to są takie rzeczy oczywiste chyba. Ale na to można zwrócić uwagę, bo takie tez na rynku znajdziecie.I to jest pewne, że jakieś szczególnie to co mówiliśmy, czyli tornister i te kanty w tornistrze, rzeczywiście może ten problem się pojawiać.

Kamil Góra:I w tym drugim spektrum na osi pleców, sztywności plecaków mamy te miękkie plecaki, czyli te takie torby, takie luźne, takie tam. One właśnie takie, co wiszą na pośladkach, najczęściej u nastolatków, takie rozluźnione na maksa, ale. Nawet jeżeli one są na plecach i mamy jakąś książkę czy przy plecach równo, to łatwo jest poczuć całą książkę.

Michał Dachowski: Dokładnie to co owiedziałeś czy ten plecak na pupie jest dobry? No nie. Ma być ten ciężar naszego plecaka jak jakby nie był na prawdę ma być jak najbliżej naszego centrum naszego ciała, bo wtedy ten ciężar w cudzysłowie, ale oczywiście jest jak najmniejszy. Czyli to dziecko mniej nosi, bo to chodzi o dźwignie, o fizykę. Nie wszyscy to lubią, ale. Jakby działa na nas cały czas, im coś się dalej od centrum, od nas tym będzie teraz więcej ważyło niechcący. Więc im masz to bliżej siebie i bliżej masz to odcinka, ten główny ciężar odcinka lędźwiowego mniej więcej tym powiedzieć trzeba w cudzysłowiu będzie mniej ważyło, czyli będzie wymagało od tego, który to nosi mniej energii, mniej wysiłku, żeby to dalej nosić. I to też będzie ważne. Czyli powiemy to jeszcze raz. Plecak na pupie będzie ważył więcej. Ktoś na to może być gotowy i akceptuję to, że tak jest. Ale jeżeli chcemy odciążyć dzieciaka. To raczej przypilnujemy, żeby ten plecak był przylegał do pleców. O tak, bym to nazwał.

Kamil Góra: Tak jest najlepiej. Wracając do ciężaru, bo ten jest bardzo dobry gdzieś tam temat i w sumie ogólnie do bólu pleców też często o tym mówię w tym kontekście, gdzie mamy ciężar jako to polskie słowo, które samo w sobie jest ciężkie, jest takie negatywne raczej. Ciężar jest ciężki. Dokładnie. Nawet jeżeli mamy dwa kilo, to nadal jest to ciężar. Otóż jak mamy dwa kilo to mówimy ciężarek, ewentualnie hantelek. Ale mówimy, że to jest raczej coś no właśnie coś lekkiego, jakiś ciężar. Tak więc ciężar automatycznie kojarzy nam się z czymś faktycznie mocno ciężkim. Oprócz tego mamy obciążenie, które wykorzystujemy na co dzień jako fizjoterapeuci, trenerzy medyczni i trenerzy personalni itd. Dobierając obciążenia. No to to obciążenie samo w sobie może być dobre i złe w zależności od tego, jaką dawkę damy komuś czy do ćwiczenia, czy do obciążenia w formie tego plecaka. I dopiero zbyt duże obciążenie prowadzi do tego, że mamy przeciążenie przez ten plecak,

Michał Dachowski: Przeciążenie, bo nie był na to gotowy. Nie tak, że to jest zły ciężar tylko dla niego, Dla tej osoby w tym momencie było to za dużo.

Michał Kaczorowski: Czyli możemy ugryźć temat od dwóch stron albo zmniejszyć ciężar plecaka, albo wzmocnić dziecko, które nosi ten plecak. Zgadza się?

Michał Dachowski: Tak i tu jest tak bojaźń ludzi. Bo czy rodzice naprawdę wysyłają dzieci na taki trening siłowe? Mamy w głowach tłuczone. Że trening siłowy dzieci będą wyglądały jak Arnold Schwarzenegger po dwóch treningach. Że potem dziecko nie urośnie. Niestety, to wszystko są bujdy, jakieś mity, które wynikają…

Natasha Geldon: Chyba z naszych czasów. Bo załóżmy, że my jesteśmy w takim rodzicielskim wieku i jakby ja mam cały czas w głowie te zajęcia korekcyjne. Że prędzej jak coś jest z plecami nie tak…

Michał Dachowski: Trening korekcyjny to mi się kojarzy, bo takie miałem zajęcia. Tak niska intensywność i tak mało zadane, że nikt potem nie był zmęczony i trochę to nic nie dawało i potem nie ma tego efektów. Albo nie daj Boże jeszcze basen. W ogóle ludzie pływają wszyscy i są rybami.

Kamil Góra: Dlaczego pływają wszyscy? Bo tam mają mniejsze obciążenia dla stawów czyli się odciążają. Czyli grawitacja działa w inny sposób. Jesteśmy wtedy odciążeni.

Michał Dachowski: Ale wróćmy do mitów, bo tam miałem fajne badanie jeszcze to z tym ciężarem

Kamil Góra: Tak, bo one też w sensie te mity, większość to były badania w sumie pierwotnie, czyli takie case studies, studium przypadków różnych

Michał Dachowski: Czyli jeden przypadek opisanego badania tak dogłębnie.

Kamil Góra: I w sumie większość tych mitów, które teraz znamy i które wiemy, że są mitami. Już bazuję na tych, na tych starych badaniach, case, pojedynczych przypadkach, gdzie na przykład dziecko trenowało i trenowało bez żadnej superwizji, bez żadnego trenera, obok niedopasowanym obciążeniem, albo było też zmęczone całym treningiem. Ciężko powiedzieć, co dokładnie tam się zadziało, ale wiemy, że wyciskając sztangę nad głowę. Chłopak zerwał sobie oba obie chrząstki wzrostu w łokciach. Nie pamiętam gdzie to było dokładnie, czy to kość promieniowa, łokciowa, czy któraś, ale chodziło bardziej o ten brak superwizji, że nie było kogoś, kto przypilnował doboru obciążenia, formy ćwiczenia, nazwijmy to techniki, ale też i zmęczenia w trakcie treningu.

Michał Dachowski: Czyli to nie siłownia zabija, tylko osoba, która ją prowadzi, albo brak tej osoby.

Kamil Góra: Tak, dokładnie.

Michał Dachowski: Czy dobór znowu obciążeń, dobór ćwiczeń, ilość tych ćwiczeń w czasie w tygodniu w dniu robi problem. Ale też mam poważne pytanie. Zobaczcie, że ten plecak ile miał ważyć? Michał? 10 15%, czyli mniej więcej 5 10kg. Zobaczcie. Takie obciążenia dla człowieka są naturalne i normalne. To dziecko w szkole podnosząc sam plecak, tornister, cokolwiek by miał spod ławki. Musi go zarzucić na plecy, czyli musi wziąć te 8 10 kilo spod stołu i jakimś cudem musi upchnąć plecach. No i to właśnie robi na siłowni, czyli pozwala na to, żeby do tego się mógł przygotować. Tak, żeby to nie było pojedyncze. Dziwna sytuacja, niespotykana w ciągu dnia, nigdy dopiero jak jest z dołu wzięty na plecy, narzucony. Ponieważ ta grawitacja to działa. Siła odśrodkowa to by tak razy 4, ale 3 to podejrzewam gdzieś tak jest. Teraz co się stanie to dziecko pójdzie na siłownie i weźmie hantelki do góry 4kg czy 2kg i zacznie do góry podnosić to co będzie tylko będzie lepiej bo będzie na to przygotowany. To jest kluczowe moje zdanie. To co powiedziałeś albo zmniejszymy obciążenia plecaka albo zwiększą możliwości osoby która to robi, czyli w tym momencie dzieckai nie bójcie się, te dzieciaki nie wyjdą ani mniejsze, ani napakowane mięśniami. To nie będzie sytuacja i po to my wiemy jakie obciążenia dobierać, ile powtórzeń, ile serii, żeby takie dziecko nie wyszło nagle jak Arnold. Jeszcze raz to powiem z siłowni.

Natasha Geldon: OK, czyli lepiej poświęcić czas rozkminianiu na jaką aktywność zapisać dziecko niż jaki plecak kupić?

Michał Kaczorowski: Zdecydowanie, ponieważ z dobrego plecaka mamy tylko odciążenie. A z aktywności fizycznej regularnej dla dziecka będziemy mieć dużo więcej plusów. Dlatego dużo lepiej wzmocnić dziecko, niż kombinować z plecakiem.

Michał Dachowski: Nie będzie otyłe, zdolności motoryczne, będzie lepiej. Jest udowodnione, że osoby, które się ruszają łatwiej się uczą, szybciej się uczą, Też ma jakiś taką swoją odskocznię, robi coś innego, gdzie nawet nie ma rodzica. Nie ma pani w edukacji. Redukcja stresu, wyładowanie się, nowe towarzystwo, same plusy. Minusem, bo jak chcecie minusy to będzie koszt. I czas. Będzie drożej. Dostęp do tego na pewno przy dobrych osobach, które będą umiały zarządzać obciążeniem to będzie to droższe od plecaka.

Natasha Geldon: No dobra, a jeszcze tak patrząc z perspektywy rodzica, którym nie jestem, ale mam dużo znajomych, to pojawia się pytanie, z którym pewnie część będzie się borykała. Co jeśli moje dziecko ma jakąś wadę postawy? Mój Franek ma skoliozę. Jaki ja mam plecak dobrać.

Michał Kaczorowski: Pytanie czy faktycznie jest to skolioza? W naszym kraju są one bardzo często nad zdiagnozowane, czy po prostu postawa skoliotyczna, czyli lekkie skrzywienie w ramach fizjologii? Najczęściej będzie to ta druga sytuacja. I wtedy nie ma się czego obawiać. Ta osoba, która potrafi dobrać obciążenie, zrobi to również dla dziecka. Z postawą skoliotyczną nie będzie to dużo trudniejsze.

Natasha Geldon: Nie ma jakiegoś magicznego plecaka dla dzieci ze skolioza.

Michał Dachowski: Ogólnie mało rzeczy jest magicznych.

Kamil Góra: Magicznych rzeczy w ogóle nie ma.

Michał Kaczorowski: Plecak będzie ten sam.

Michał Dachowski: Ten sam plecak, to co powiedziałeś Michał mamy tą postawę skoliotyczną czy naturalne wygięcie kręgosłupa w jakąś tam stronę. A skolioza to na prawdę poważne wygięcie. To jest takie, że a jest czy nie ma, a raczej widzicie, nie widzicie. Jak ktoś ma skoliozę to już ma, to ją ma i to widać. I to nazywane też jest chorobą. To nie jest dysfunkcja ciała, to jest normalnie choroba, którą się leczy. Do tego też są specjalne, nazwijmy to ćwiczenia dla was, żeby tą skoliozę jakoś tak wycofywać. I ona nie będzie od plecaka, którego nosicie 45 minut. To nie jest tam główna przyczyna. Chociaż też jasno powiemy. Nam też będzie ciężko jasno powiedzieć gdzie jest ta główna przyczyna tej skoliozy. Taka jedna, jedna.Naturalne, normalne w fizjoterapii. Tego nie wiecie, tego nie chcecie wiedzieć. Ciężko nam będzie uchwycić taką jedną główną przyczynę. To raczej znowu to co próbujemy to powiedzieć. To jest, że to jest jakby suma bodźców, suma działań, z całego dnia będzie powodowała, że coś się tworzy albo to się polepsza.

Kamil Góra: Dokładnie. Czyli mamy te skoliozy idiopatyczne, takie trudne słowa. Wiem.

Natasha Geldon: Czyli?

Kamil Góra: Natasha ciężkim wzrokiem spojrzała na mnie.Idiopatycznie, czyli te, których przyczyny nie znamy. Są nieznane.

Michał Dachowski: Nie umiemy jej uchwycić.

Kamil Góra: Na pewno jakaś przyczyna jest, bo ogólnie nasze ciało jakoś działa i są tam jakieś mechanizmy, ale nie wiemy do końca skąd pewne rzeczy się dzieją. Czy to jest element genetyczny, czy to jest po prostu faktycznie suma czynników zewnętrznych, czy może też wewnętrznych? To może być po roku wszystkiego.

Michał Dachowski: I też, żeby to źle nie brzmiało. Macie oczywiście kontrolować postawę swojego dziecka. Szczególnie w tym wieku, gdzie on szybko rośnie, jakby lato szczególnie. Siła mięśniowa wtedy trochę spadnie. To jest naturalne i normalne. Pierwsze rosną kości, potem do tego dopiero mięśnie się dostosowują, żeby też nie przeoczyć tej zmiany, tak żeby ta postawa skoliotyczna może wejść w skoliozę. Może, ale to nie musi i nie zawsze. Ale obserwujcie, żeby to się nie wydarzyło. Jak nie umiecie to też pójdzie na jeden test do kogoś. Tylko przepraszam, nie do lekarza. Ale powiem to jasno, bo lekarze to lubią bardzo interpretować i wymyślać. Raczej do fizjoterapeuty, który zajmuje się dziećmi. W takim wieku jest stanie sprawdzić i pokazać wam zobacz, to jest kluczowe. To jest nieważne. W tym wieku płaskostopie jest naturalną sytuacja i nie będziemy go leczyć.

Natasha Geldon: Jeśli jesteście w Warszawie, możecie wpaść do nas, do fizjo4life.

Michał Dachowski: Możecie, nie do mnie. No, Michał do Ciebie? No właśnie, to powiedzmy do kogo będzie w opisie podcastu.

Natasha Geldon: Tak jest. Słuchajcie, a jeszcze tak mówiliśmy dużo o tych młodszych dzieciach i tym noszeniu książek itd. Ale potem te dzieci stają się nastolatkami i już pojawia się ta tendencja do noszenia torebek przez dziewczyny w szkole albo do noszenia toreb na jedno ramię takich bardziej sportowych. Czy to jedno ramię jest ok? Czy tutaj też rodzic powinien pilnować dziecko i mówić nie, nosisz plecak?

Michał Kaczorowski: Znowu wracamy do sumowania bodźców w ciągu dnia. Jeśli mamy dziecko, które siedzi w szkole, a potem siedzi przed telewizorem, cały dzień, nosi plecak na jednym ramieniu. To może nie będzie to najlepszy pomysł i warto żeby zmieniało.

Michał Dachowski: Jeszcze krzywo, siedzi w tą samą stronę co plecak. To jeszcze może powiększać tą sytuację.

Michał Kaczorowski: Dokładnie, ale jeśli na jednym ramieniu torbę nosi młody sportowiec, który trenuje trzy razy w tygodniu. To wtedy tak naprawdę nie będzie to miało żadnego znaczenia, bo jego zdolności są znacznie większe niż dziecka, które nic regularnie nie robi. Dlatego właśnie zachęcamy do tego, żeby tą aktywność dzieci podejmowały regularnie

Michał Dachowski: No i biada temu, kto wymyśli mi teraz oczywiście zadałem takie pytania otwarte. Czy ten bark pójdzie do góry czy do dołu? Czy ten mięsień, który trzymasz bark, powiedzmy, najczęściej pewnie prawy, który trzyma przez ten bark, przez tę torbę opuszczony z ciężaru. Czy ten mięsień niech to będzie dźwigacz łopatki i czworoboczny będzie do góry pociągał jakby bark. I co się wydarzy potem też każdy z was robił to za małolata i nosił ten plecak na jednej stronie. I jakoś dzisiaj żyjecie, funkcjonuje i w miarę jesteście prości, ale też nie szukajcie tych krzywych barków, bo każdy asymetrię barków ma to do kilku centymetrów powiedzmy dla nas jest nieważna i można powiedzieć, że nie chcemy nawet jej leczyć. I też nie przychodźcie do mnie z krzywymi barkami.

Kamil Góra: Do mnie możecie przychodzić z krzywymi barkami. Ale tak faktycznie, lekkie skrzywienie jest zupełnie naturalne. Dopiero w sumie powyżej takiego zauważalnego, bez mierzenia, że tak powiem. To jest taki moment asymetrii, kiedy kiedy można się tym interesować. Ale jeżeli musimy przykładać palce i upewniać się, czy jest równo. To jeszcze nie trzeba nic się tym zajmować.

Natasha Geldon: Czyli tak trochę co nas nie zabije, to nas wzmocni.

Kamil Góra: To na pewno. Dokładnie. Dokładnie tak.

Natasha Geldon: Jak byście mieli podsumować ten temat plecaka i powiedzieć rodzicu dla swojego dziecka kup plecak, który jest…

Michał Dachowski: Na pewno wybieraj to jakby trochę na boku, przymierzyć, zostaw, przymierz 4 sztuki, włóż książkę do środka, w sklepie zobaczyć, dziecko się przejdzie. Jak ono funkcjonuje z tym plecakiem. Pytanie jak ono wygląda, jak się czuje z tym plecakiem? Zapytajcie go który też chce i koniecznie pytajcie o to czy jest fajny czy nie.

Kamil Góra: Istota ludzka, która ma też jakieś swoje emocje, cele dokładnie takie. Może chce jakiś tam plecak i może to jest czasami lepszy wybór.

Michał Dachowski: Co jeszcze? Wygodny dalej powiemy jeszcze raz.

Kamil Góra: Wygodny jeszcze raz i po raz trzeci też wygodny. To jest chyba najważniejsze. I na pewno musi być dobrane rozmiarowo. Ale też żeby nie wystawał z tych..

Natasha Geldon: Żeby też nie przytłoczył tego dziecka

Michał Kaczorowski: I dobrze, gdyby posiadał chociaż część z tych cech, o których mówiliśmy, np. pas piersiowy. W razie gdyby któregoś dnia dziecko miało naprawdę ciężki plecak, który mógł sobie mogło sobie..

Kamil Góra: Albo kółka albo pas biodrowy.

Michał Kaczorowski: Nie musi mieć wszystkich tych rzeczy. Wystarczy jedna i już będzie okej.

Michał Dachowski: Ale też ważne, nie przeceniajmy tego plecaka jako takie panaceum. Czyli to jest co jest, a nie panaceum to jest na wszystko. Ale wymyśliłem.

Natasha Geldon: Nie diabolizujmy. Nie demonizujmy.

Michał Dachowski: Piękne słowo. Nie demonizujmy tego plecaka jako coś, co jest tutaj kluczowe dla zdrowia, był głównym tematem, który uszkodzi Wasze dziecko albo zrobi coś złego. Może być to jedna z rzeczy. Ale mam nadzieję, że po tym podcaście będzie też zrozumieliście i wiecie co trzeba zrobić, żeby nie było główną przyczyną bólu niech będzie odcinka lędźwiowego czy głowy czy tego brzucha od tego pasa.

Natasha Geldon: To już chyba by było wszystko na dzisiaj w tym temacie, w temacie plecaków najlepszych dla naszego dziecka. Rozmawiali dla Państwa…

Michał Dachowski: Ja. Michał Dachowski.

Kamil Góra: Kamil Góra.

Michał Kaczorowski: Michał Kaczorowski.

Natasha Geldon: Czyli fizjoterapeuci z warszawskiego studia Fizjo4Life. A Wy możecie posłuchać naszych innych podcastów na wszystkich tak naprawdę portalach streamingowych, na Spotify na iTunes, na Youtube, możecie dołączyć, subskrybować, do czego zachęcamy, bo jest to dla nas miłe i mamy potem siłę i power do tworzenia kolejnych odcinków.Także zapraszamy.